Beste vrienden,
De Reizende Bioscoop heeft een paar mooie maanden achter de rug.
Sinds onze laatste nieuwsbrief in januari, waren er 21 vertoningen van De Zee van pelgrim Antonio. Wat vorig najaar klein begon in een paar huiskamers ging verder in filmhuizen, musea, kerken en plekken als het Nederlands Instituut voor Ecologie. En ook nog steeds in huiskamers – dat blijven toch de meest bijzondere vertoningen, en ook qua publieksaantallen doen ze het uitstekend.
In Sneek bleken er zelfs 40 mensen te passen in een kamer die op het eerste gezicht toch niet bijster groot leek – met na afloop feest tot diep in de nacht met prachtige friese muziek. Diezelfde week was het filmhuis in Wageningen, dat zelden uitverkocht is, met 77 plaatsen te klein voor de 89 mensen die op kwamen dagen.
Al deze vertoningen ontstonden vanuit het publiek zelf – vanuit mensen die de film hadden gezien of ervan hoorden, en vervolgens zelf een groep mensen bijeen brachten rond een witte muur. Want meer is er niet nodig om De Zee van pelgrim Antonio met anderen te delen.
We willen alle mensen die deze vertoningen mogelijk maakten nogmaals hartelijk danken! Zonder jullie was pelgrim Antonio blijven steken in een opgedroogde zee.
Over de grens
Zeven jaar geleden, toen we ons project begonnen met één van de eerste succesvollecrowdfunding-campagnes in Nederland, kregen we zoveel respons uit Duitsland (Susanne’s geboorteland) dat meteen helder was dat er ook een Das Meer des Pilgers Antonio moest komen. Toen we vorig jaar begonnen met ons experiment van crowdhosting, waarin we het publiek de hoofdrol wilden geven in de distributie van onze film, besloten we eerst in Nederland te beginnen en af te wachten hoe het zou lopen.
Nu het idee zelfs beter lijkt te werken dan we konden bevroeden, is de tijd rijp voor een uitbreiding. Wie de website van de film bezoekt vanuit Duitsland, Zwitserland of Oostenrijk komt nu automatisch terecht bij onze duitstalige trailer en site. Ook de ondertitels van de film zijn inmiddels vertaald.
Op 9 mei vertonen we Das Meer des pilgers Antonio voor het eerst in Uster (Zwitserland). Ook in Oostenrijk en Duitsland staan al vertoningen vast. We gaan proberen het sneeuwbaleffect dat we in Nederland meemaken ook daar te laten plaatsvinden.
Vreemd genoeg blijkt de grens tussen Nederland en Vlaanderen moeilijker te beslechten. Toch kwam ons ter ore dat er ook daar witte muren te vinden zijn. Dus mocht iemand contacten hebben in België, bij wie onze film goed zou vallen, dan horen we dat heel graag.
Stapvoets
Onze familie kent een traditie van gecompliceerde bevallingen. Maar de vloedgolf van tegenslagen die mijn jongste zusje sinds een paar maanden over zich heen krijgt, samen met haar man en hun pasgeboren zoontje, slaat echt alles. Een nachtmerrie waar we nauw bij betrokken zijn en die voor aardig wat nieuwe grijze haren zorgt.
Onze filmtournee die behoorlijk op de rails stond ging daarom even stapvoets verder. Alle reeds geplande vertoningen konden doorgaan, maar er was te weinig energie voor de nieuwe plekken waar we zijn uitgenodigd.
Inmiddels zijn we ons langzaam aan het herpakken. De komende weken hopen we weer op gang te komen en de planning van nieuwe vertoningen op te pakken.
Tegelijk dwingen deze gebeurtenissen ons om te focussen op de dingen die er echt toe doen. Ze stellen ons de vraag wat de bedoeling is van de tijd die we iedere dag gratis krijgen. Hoe kun je je leven zo vormgeven dat de dingen die het waardevolst zijn – en die zich niet laten vangen door meetbaarheid, geld en economie – niet naar de marge worden verdreven, maar juist het middelpunt mogen zijn van ons bestaan?
En nu komt opeens de zon tevoorschijn. Hij schijnt naar binnen, op mijn gezicht. Volgens mij wordt het een prachtige lente.
Precies. Dat wensen we jullie allemaal van harte toe. Een prachtige lente.
Hartelijke groeten uit de haagse duinen,
Mendel Hardeman & Susanne Dick
