Beste allemaal
Na een lange reis die meer leek op een hordenloop vol obstakels –
– onophoudelijke stortregens die half Salvador onder water zetten, waardoor we ondanks veel heen- en weerwaden een week lang nauwelijks iets konden uitvoeren; een gebroken vulling die pas na een week gerepareerd werd; en toen we eindelijk op weg waren naar de Sertão, een maag- en darminfectie die ons beiden dwong halverwege uit de bus te stappen en 6 dagen aan bed gekluisterd hield – nota bene in een stad waar op dat moment een soort 5-daags Carnaval werd gevierd, met hele nachten muziek, geschreeuw en getoeter. Grote rondrijdende podia met dreunende live-muziek, waarbij je altijd minstens 4 verschillende groepen tegelijk hoorde – terwijl wij alleen maar wilden slapen, het niet konden, maar ook te zwak waren om verder te reizen…
– zijn we nu dan toch in de Sertão aangekomen.
En de Sertão is groen.
Rond Pasen heeft het veel geregend. De lucht is zwanger van de kruidengeur, overal waar je kijkt zie je kleine bloemetjes en je hoort vogels vliegen en fluiten.
Gisteren waren we in Rasinho, één van de dorpen waar we tijdens onze vorige reis hebben gewoond. Het dorp van Otacila, de vrouw die in de film brandhout gaat halen. Nog nooit in ons leven hebben we zoveel nieuwe fruitsoorten leren kennen – allerlei verschillende cactusvruchten, de ene nog vreemder gekleurd dan de andere, en boomvruchtjes die zo lekker waren dat we niet van ophouden wisten. Gebraden maïskolven, een hoeveelheid watermeloenen waar geen einde aan kwam. Terwijl we volgens Otacila eigenlijk te laat waren – van de meeste vruchten was het seizoen al voorbij.
s’Avonds kwamen we terug met ronde buiken, een fles wilde honing en een pompoen. Wat een verschil met de droogte!
Toen we hier in de droogte waren hoorden we vaak vertellen van het Paradijs waarin de Sertão veranderd als het geregend heeft. We mogen het nu zelf zien, horen, ruiken en proeven. En het is waar. Een paar maanden lang leven de mensen in grote overvloed – er is veel te veel om op te kunnen. En dan is het weer voorbij…
De komende weken hopen we nog een aantal scènes te filmen, waarmee onze film eindelijk afgesloten kan worden. En, het belangrijkste van alles: volgende week is er in Rasinho en in de andere dorpen waar we waren Openluchtbioscoop. Met een generator en een beamer houden we een kleine tournee, om bij het vallen van de avond scènes te vertonen die we tijdens ons vorige bezoek hebben opgenomen.
We zijn benieuwd wat voor reacties we krijgen… We zullen erover berichten in onze volgende nieuwsbrief.
Rest ons jullie allemaal een mooie lente toe te wensen!
Hartelijke groeten uit de Sertão,
Mendel en Susanne
